Geen leven. Maar ook geen dood.

Een bejaardentehuis. Een waar de heel oude mensen zitten. De mensen die bijna niets meer hebben om voor te leven, die letterlijk zitten te wachten op het einde. Ben je er wel eens geweest? Nee? Doe eens. Het is iets dat je ogen opent.

Ga er eens heen en kijk eens goed om je heen. Dat is waar de maatschappij ons heen stuurt. De mensen moeten steeds ouder worden vanwege de wetenschap en de gezondheidszorg. (Omdat we steeds ouder worden 'mogen' we ook steeds langer werken, ondanks dat er door de voortschrijdende automatisering steeds minder banen zijn, maar daarover misschien later eens.)

Zijn mensen wel gemaakt om zo oud te worden? En dan bedoel ik 'zo' ook als 'op deze manier'? Als hoopjes mens die alles al achter zich hebben? Geen toekomst meer behalve de kist? Ik denk het niet.

Hoeveel van hen zouden voor een waardig einde kiezen? Een waardig bestaan zit namelijk voor velen van hen niet meer in. Als je niet weet wat ik bedoel dan vraag ik je met klem nogmaals in een hoogbejaardentehuis te gaan kijken. Naar de rollators, naar de rolstoelen met allerlei steunen waarin oude mensen gevoerd worden; mensen die het merendeel van de dag zitten te slapenof te suffen en die vaak niet eens meer beseffen wat er om hen heen gebeurt.

Geef mij dan maar het heft in eigen handen. Genoeg is tenslotte genoeg. Ook voor het leven.